Ben Nazar
Herkese Merhaba
Bugün sizlere 
İsmail Cem Akkaş kaleminden 
Ben Nazar kitabının yorumu ile geldim
Nisan ayının bir diğer kitabı ile sizlerleyim. 2023 basımlı 328 sayfadan oluşup, gerçek yaşam hikayeleri ne kadar canınızı yakıyorsa bu kitap iki katı yakacak diyebilirim. Gerçekler acıdır...
Bu kitap sahipsiz, köksüz, kimsesiz, ülkesiz yani bir insana
Özgürlük ana babaların reddedildiği ya da gömüldüğü yerde değil, olmadıkları yerde başlar.
İnsanın, kimden olduğunu bilmeden dünyaya geldiği yerde.
İnsanın ormana atılmış bir yumurtadan dünyaya geldiği yerde.
İnsanın, gökyüzü tarafından yere tükürüldüğü ve hiçbir minnet duygusu olmaksızın ayağını yere bastığı yerde.
Sayfa 128 - İletişimKitabı okuyor
Bir şeyi katlanılmaz bulduğunda aslında şunları unutmuşsun demektir: Her şey bütünün doğasına göre gerçekleşir; hata senin değil, başkasınındır; olan her şey her zaman olmuştu, her zaman olacak ve şu anda bir yerde mutlaka oluyor; insan tüm insanlıkla akrabadır, aradaki bağ kandan veya yaşam tohumundan değil, zihinden kaynaklanır. Dahası, her bir kimsenin zihninin tanrıdan geldiğini ve başka bir dünyadan kaynaklandığını, hiçbir şeyin bir insana ait olmadığını, aksine bir insanın çocuğunun, bedeninin ve küçük ruhunun başka bir dünyadan geldiğini, her şeyin acele yargı olduğunu ve her insanın sadece mevcut ânı yaşadığını ve onu da kaybetmekte olduğunu unutmuşsun demektir.
Sayfa 173 - Can Yayınları - 1. BaskıKitabı okudu
Henüz anlam bulamadığım bu yaşam denilen yerde yaptığım her hata üstüme bir yük gibi biniyor. Doğduğum coğrafya ve yetiştiğim aile dolayısıyla hayattan olağanüstü beklentilerim zaten yok ama mesele şu ki istediğim ufacık şeyleri bile yaşayamıyorum. Hayatta varlığını birilerine kabul ettirmek oldukça önemli bir meseledir. Her şeyinle kabul gördüğün birinin olmasını beklersin mesela hayattan. Öyle ki varlığımdan ben bile pek memnun değilken bunu beklediğim kişilerden gördüğüm umursamazlık beni yaşamaktan soğutuyor. Yalnız bununla kalsa iyi. Yaşamayı da bir yerde zehir ediyor. Sürekli kabul edilme içgüdüsüyle yaşadığın şu hayatta “kullanılıp atılmak” felaketiyle yaşıyorum. Kendim olamamaktan istediğim gibi davranamamaktan, en azından biri için en sevilen olamamaktan yoruldum. Hayatın baharıydı değil mi şu gençlik dedikleri. Bitsin artık şu bahar. Gelmesin başka mevsim de. O baharda açan çiçeğe can olmak istiyorum
Bu kalabalık ne fena. Bu sokaklar bu suratı asık adamlar, isteksizce işine, okuluna, vesaireye gidenler, etrafta büsbütün çirkin binalar, mutsuz herkes, korkunç bir manzara. Sonra bir sessizlik hasreti içimizde, bu gürültü ne fena. Baran'ın dediği gibi: "Bir insan susunca, sesi içinde dolaşmaya başlıyordu. İyice yayılıyordu. Sonunda
Şimdi kimseler kalmadı kayalar arasında
Bırak da basit olsun sözlerimiz
Sen ve ben gibi basit
Şiir neye yarar çiyler için yazılmazsa
Sevdim bu alıntıyı ♡
Kolay şey değildir mutluluk,
Kendi içimizde bulmak çok zor,
Başka bir yerde bulmak ise imkansızdır.
Ölüm sadece akıl almaz değil, aynı zamanda dayanılamazdır da. Yaşamı hiçleştirendir. Öyleyse yaşam yayı neden ölüm tarafından gerilmiş halde?
Yanıt biraz karmaşık ya da bugünki söylemle, diyalektik. Karşısavın diyalektik rolü bu. Bergson tuhaf ama çok da derin biçimde, gözün pekala görme organı olduğunu, gözlerimiz olmadan elbette
Sayfa 15 - MonoKL Yay. 1. Baskı: Temmuz 2012Kitabı okuyor
İnsan unutabilir bazen her şeyi; geçmişinden başlayarak, çocukluğundan ilerleyerek, hayallerinden tüketerek, bugünlerinden ümidi keserek, geleceğinden soğuyarak. İnsan unutabilir bazen her şeyi; kendini unutmadan öncesinde varlığının değerini, can sızısını, can acısını, tükenişini ve en büyük hakikati. Bazen de unutmak için hatırlamak gerekir.